بخش اول – چرا خروج از کارمندی، این‌قدر ترسناک شده است؟

ترس از تغییر، طبیعی‌ست. اما وقتی ترس به مانعی برای حرکت تبدیل می‌شود، باید آن را شناخت و با آن روبه‌رو شد.

در جلسات کوچینگ من، پرستاران و درمانگرهای زیادی را دیده‌ام که می‌خواهند مسیر متفاوتی بسازند؛ اما پنج ترس اصلی جلوی آن‌ها را گرفته:

. 1.ترس از مشکلات مالی

«اگه کار جدیدم نگرفت چی؟ اگه درآمدم از دست رفت چی؟»
در جامعه‌ای که ثبات شغلی مقدس شمرده می‌شود، خروج از یک شغل رسمی، مثل قدم زدن روی طناب در ارتفاع است — با این تفاوت که هیچ‌کس تضمینی نمی‌دهد.

2.ترس از شکست در مسیر جدید

بیشتر ما یاد نگرفته‌ایم چطور با شکست مواجه شویم. مخصوصاً در دنیای پزشکی، که اشتباه می‌تواند هزینه جانی داشته باشد. همین دیدگاه باعث می‌شود حتی در فضای بیزینس هم کمال‌گرایی افراطی داشته باشیم.

3.ترس از قضاوت و سرزنش اطرافیان

«خانواده‌ام چی می‌گن؟ همکارام نمی‌خندن؟»
خیلی وقت‌ها ترس واقعی ما از نظر دیگران است، نه از واقعیت. اما همین ترس می‌تواند تبدیل به زندان ذهنی شود.

4.ترس از نداشتن اعتمادبه‌نفس

«من اصلاً بلدم کار غیرپزشکی بکنم؟ من که فقط تزریق بلدم!»
بسیاری از پرستارها، فقط خودشان را از زاویه مهارت‌های بالینی می‌بینند، نه توانمندی‌های انسانی، ارتباطی یا مدیریتی که در خودشان دارند.

 5.ترس از بی‌تجربگی و تنهایی

وقتی کسی را در اطراف خود نمی‌بینی که این مسیر را رفته باشد، انگار باید تنهایی در تاریکی قدم بزنی. همین ترس باعث می‌شود که خیلی‌ها اصلاً شروع نکنند.